İkinci Hayatım/ Güven ÖZEL

3

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

İKİNCİ HAYATIM

Yüzmeyi ne zaman öğrendiğimi hatırlamıyorum. Diğer oyunlarımız bitince tabi ki yazın, serinlemek için ırmağa veya denize giderdik.

Deniz yaşam alanımızın doğal parçası, yüzmekse sanki arkadaşlarımızın doğuştan gelen yetenekleri arasındaymış gibi geliyordu bana. Tabi bu esnada yanımızda bizden büyük abilerde bulunuyordu. Ablalar ve kızlar da vardı demek isterdim fakat, o zaman kızlar denize ayrı giriyorlardı.

Deniz evimizin önündeydi. Bir fındık zamanı fındık harmanda iken, harman derken Apdula amcaların evinin arkasından bahsediyorum.

Babamla Yüksel abimin yanındayım. Yağmur yağdı yağacak. Babamla abim harmanı toplamaya başladılar. Bana da ’’hadi oğlum evden çuval getir’’ dedi. Evin merdiveninin başına kadar gittim. İçimden ’’bi yüzeyim de sonra çuvalı götüreyim’’ geçti. Öylede yaptım.

Bu sefer abiler yoktu, tek başına. Yağmur havası olduğuna göre denizde bir dalga da olması doğal. Kıyıya daldım çıktım. Yukarda kaldırımdan yürüyerek köye giden bir adam ve üç kadının bana baktığını görünce biraz havalara girdim. Üstümde kum taneleri de kalmıştı. Hem onları temizleyeyim, hem de şunlara nasıl yüzdüğümü göstereyim diye bir kere daha dalıp çıkayım dedim. Dalış o dalış, çıkamıyorum. Dalgalar beni kapıyor.

İşte sonradan Kavrazlı olduğunu öğrendiğim o adam sadece ceketini çıkarabilmiş ve beni boğulmaktan kurtarmış.

O adam diğer günlerde evimizin önünden geçerken beni gördüğünde Maşallah çekerek geçtiğine şahit olduğunu annem anlatırdı.

İlkokulda öğretmenler bazen ödev konusu olarak ’’unutamadığınız bir anınızı yazınız’’ derlerdi. Bende hep bu anımı yazardım.

O adam;  Kavrazlı o adam sayesinde, Allahın izni ile ikinci hayatımı yaşıyorum.