Gezente Akif / Zeki ORDU

6

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

GEZENTE AKİF

(Ordu/ Perşembe Ağzı ile)

Çok “tirengez” biriydi. Her yeni gün bir önceki günün “er ilkindülerinde” yıkanılıp kuruttuğu; yaz ise “pontul” ve gömleğini, kış ise gocuğunu giyip avare avare gezerdi.

Eli bir işe yakışmadığı gibi vır vır konuşurdu. İzahatları can sıkardı.

Akif’e herkes “geznete” derdi. Bir yerde durmaz durmadan gezerdi. Eve geç geldiğinde “hortlak” ile “ecünnü” hikâyeleri anlatırdı. Zaten ecünnü denilen şeyi ondan başka kimse görmezdi.

Bir gün yağmurda “cıs cıbuk” ıslanmıştı. Yağmurdan kaçmak için “Arkası yanmış kedi gibi” “seyiderek” eve geldi. Epey üşümüş olmalı ki “zangır zangır” titremeye başlamıştı. “Guzinede” pişen bazlamaları yemesinden aç olduğu da anlaşılıyordu. Bu zamana kadar nerede “sürttüğünü” kimse bilmezdi.

Gelir gelmez üstünü değiştiren Akif “guzinenin” başında sızmış daha uykuya dalmadan “horultu nara atmıştı.” Anası “oğlum yatağına git” derken hafif dürtmüştü. Daha uykuya yeni dalmış olan akif “berinlemiş olmalı ki” yattığı yerden aniden fırladı.

Son zamanlara düzensiz beslenmesi yüzünden epey “sarkanak” hale gelmiş olan Akif paytak paytak yürüyerek odasına doğru gitti.

***

Tirengez: Titiz, ve düzenli giyinen.

Gezente: Çok gezen.

Er ilkündü: Öğle vaktinin bittiği ilk zamanlar.

Ecünnü: Cin; Hortlak: Daha önce ölmüş birinin hayaleti.

Seyitmek: Koşmak.

Guzine: Hem soba hem de ocaklık görevi gören, odun ve kömürle çalışan bir ısıtıcı.

Berinlemek: Uyurken kâbus gören birinin aniden uyanması.

Sarkanak: Zayıflamış kişi.