Kabuk Bağlamayan Yaralar!/Zeki ORDU

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

KABUK BAĞLAMAYAN YARALAR

Kanayan yaranız olmuştur muhakkak…

Elinizde, dizinizde…

Bir çizik, bir kesik, bir darbe sonunda olmuştur.

Acır, acıtır…

Önce kanar, sonra yanar…

Sonra sulanır ve yavaş yavaş küçülmeye yüz tutar.

Ve sonunda kabuk bağlar.

Bu artık kesin olarak iyileşecek demektir.

Sadece kabuğun düştüğü günü beklersiniz.

Ve kabuk düşer, yara iyi olur.

…

Ya kabuk bağlamayan yaralar…

Nerede olduğu belli değildir.

Ne kadar olduğu da…

Görünmeyen bir düşman gibi mücadele edersiniz onunla…

Ya da mağlubiyeti peşinen kabul etmişsinizdir.

Yaradır…

Karadır…

Bazen yazı, bazen turadır…

Ne nerede olduğu bellidir, ne çaresi…

İlaçlar kar etmez.

Hekimler teşhis koyamaz…

Ne akar, ne sulanır.

Ne de kabuk bağlar…

Siz bir yerinizde sızı hissedersiniz…

Acı hissedersiniz…

Ağrı hissedersiniz, yeri belli olmayan…

…

Gün gelir kaybolur gibi olur.

Gün gelir hiç yokmuş gibi sanır insan.

Sonra bir yerlerden çıkar gelir…

Ne nereden geldiği bellidir, ne nereye geldiği…

Yine bir huzursuzluk başlar sizde.

Hatıralar hafızların müsaade ettiği tarihe kadar ancak.

Tarihlerde kara delikler vardır…

Hatırlanan, hatırlanmayan…

Sadece bedeni değil ruhu da saran bir sızı başlar…

Okunmayan bir yazı başlar…

Dertli çalan sazı başlar hayatın…

Mevsimler karışır o an.

Zaman zaman içinde kaybolur…

Yine matemli günler sizinledir…

Bu günler geçer mi dersiniz?

Geçer tabii…

Nasıl yani?

Deler geçer…

Sizin de kabuk bağlamayan yaranız oldu mu?

Acıtıyor değil mi?